ΤΟ ΑΤΤΙΚΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ

Η τελευταία μεγάλη προσπάθεια κατά την αρχαιότητα για τη δημιουργία μιας πανελλήνιας ενώσεως οφείλει την έμπνευσή της στη φιλελληνική πολιτική του αυτοκράτορα Αδριανού. Υπό την αιγίδα του και με την ευκαιρία της αποπερατώσεως του ναού του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, οι Έλληνες οργάνωσαν το 131/2 μ. Χ. μια πανελλήνια συνομοσπονδία, με έδρα την Αθήνα, στην οποία προσέδωσε πρόσθετη σημασία.

 
Ναός Ολυμπίου Διός στην Αθήνα

Ονομάσθηκε Αττικό Πανελλήνιο και αποσκοπούσε στην ενοποίηση όλων των γνήσιων Ελλήνων, που θα αντιπροσωπεύονταν σε ένα ενιαίο ομοσπονδιακό σώμα.
Τα μέλη του Πανελληνίου, εκτός από την απόδειξη της ελληνικότητάς τους, έπρεπε να επιδείξουν και τις καλές τους σχέσεις με τους Ρωμαίους. Τα αυστηρά κριτήρια συμμετοχής απέκλειαν τους εξελληνισμένους ιθαγενείς των απομακρυσμένων περιοχών του ελληνικού κόσμου (Συρία, Αίγυπτος, Σικελία, Κάτω Ιταλία)    ενώ η χερσόνησος του Αίμου, η Δ. Μ. Ασία και η Κυρηναϊκή είναι οι μόνες περιοχές, που αναφέρονται σε πηγές σχετικές με το Πανελλήνιο.
Η πιο δραστήρια περίοδος στην ιστορία του Πανελληνίου φαίνεται ότι ήταν επί Αδριανού και των άμεσων διαδόχων του.

Αναπαράσταση αθηναϊκής αγοράς του 2ου αι. μ. Χ.